Asıl karmaşıklık ve hayatın karşısında olan basitlik nedir ?
Bence bir müddet susmak belli etmeden tetkik etmek ve bu sırada gözlerin karşılaşması, gözlerin memnunum adlı konuşması, gülümseyip devam etmek...
Bizlerin hayat karşısındaki basitliği hayatınsa gözlerdeki karmaşası bu.
Gözler kenetlendikten sonra ''nasıl oluyor da bir insan diğer bir insanı bu kadar çok mesut edebiliyor ?... İçimizde ne müthiş bir kuvvet var.'' diye pervasızca düşünsem de uyandığımda hava yine kapalı, adalelerimde ağrı, dışarıda kararmış yüzlü evler, yanımda veya kafamda bütün yakınlığına rağmen benden ayrı, her şeye rağmen bana yabancı, bir yabancı...
Oysaki her yattığımda farklı bir dünyaya uyanacağımı sanmıştım. Fakat hakikat ne kadar başkaymış. Uyandım gene yürüdüm, buz tutmuş kanalların üstünden yürüdüm, çıplakların, dertlilerin ,gece gazete satıp izmarit toplayan serseri çocukların, ruhları kemirile kemirile şarapla kutsananların ardından yürüdüm. Hayatımın bütün manasını kaybetmiş, en tatlı emellerimin yıkılışını gördüğüm acı rüyadan hakikatle uyanmış bir insan gibi içim çekilerek yürüdüm. Sonra n'aptım gene aynı yollardan geçtim, küçük bir parka girip oturdum, gözlerim yanıyordu, başımı arkaya atarak gökyüzünde karıncaları görene dek bulutlara baktım. Yağmur çorak topraklarımı soğuk bir öpücükle suluyordu, buna rağmen saatlerce oturdum. Düşüncelerim hep onun etrafında dönüp dolaşıyordu. Kalktım ve tekrar yola düzüldüm. Otururken ilk günlerde olduğu gibi bin türlü güzel, cazip, kandırıcı fikirler kafama hücum ediyordu biliyordum ki sözlerimin ona tesir etmesinin, fikirlerinin değişmesinin imkanı yoktu. O andaki hayatın boşluğunu anlayınca inancımın kuvvetlenmesi doğaldı. Demek ki insanlar bir birlerine belli bir yere kadar yaklaşabiliyormuş, ondan sonra daha çok sokulmak için atılan her adım daha çok uzaklaştırıyormuş inancım en son buna yönelmişti.
Yazacak şeyler, iyi güzel şeyler kaldı mı bilmem... Ben söyledim, yüreğim hopladı yutkundum. Söyleyende dinleyende o anda bir şey düşünüyor gibidir, halbuki hiç birşey düşünmezler. Neyse bu dünya böyledir işte... Kimi adam öldürdüğü için katil diye anılır, kimi adı katile çıktığı için adam öldürür.
İyi insan bulmak zor meziyet Maria
Yaşanılası insan bulmak çok zor
Yeşil sabunum, beyaz tülüm
Siyah parlak gözlerindeyim
Annesiz kızım
On yıllık hiddetim
Ölüp gidenler var
Siz yoksunuz
Kürk mantolu madonna
Nefesiyle uyuduğum Maria
arasanbulunmaz
http://youtu.be/k_EJ5nj0H_8
